PHOTOGRAPHY WEBLOG

The subway is like the city's subconscious, threading all the neighborhoods together, photographers say.

"The subway becomes sort of the symbol of life — always moving," says Camillo Vergara, who has spent 33 years photographing the subway. "The subway was my studio," says Bruce Davidson, another photographer. "It was my blank piece of paper. It was my novel I wanted to write."

But such inspiration soon may be off limits to amateur photographers and may require professionals to go to the trouble of getting special permits. New York City officials are considering a general ban on photography inside the subway system in hopes of making it harder for terrorists to plan an attack.

If that happens, some say an important artistic tradition could be lost — and for no good reason.

Lees verder bij ABC News.

Vanavond in NOVA: etappe nummer zoveel in het domme gekakel over Leica.

Of je nu aanhanger bent van het koningshuis bent of niet, onze vorstin Beatrix had volledig gelijk toen ze over de Nederlandse pers zei: "DE LEUGEN REGEERT".

NOVA, 22.10, Ned 3.

PS U kunt al uw overbodige/waardeloze/passé Leica-camera's bij mij kwijt. Even een mailtje naar dit weblog, en ik kom ze zonder kosten bij u ophalen.

Update zondag: Afgezien van de onnozele woorden van Clairy Polak voorafgaand aan het item werden er door diverse mensen eindelijk zinnige woorden gesproken over de problemen bij Leica. Zo merkte een Leica-werknemer op dat het de economische recessie is die Leica dwarszit, en stelde Werry Crone (Trouw) dat een overstap van Leica M naar een digitale SLR tot op dit moment kwalitatief een stap achteruit is. Bekijk de uitzending hier.

Update 2 zondag: PPS Beste Werry, het eerste stukje schreef ik voorafgaand aan de uitzending, zoals je had kunnen zien (posted zaterdag, 16:51), en ik ben nog niet zo helderziend dat ik om dat tijdstip al het item over Leica kon recenseren (hoewel ik er na het voorgaande Netwerk-item weinig zinnigs van verwachtte). Als je de volgende keer een geldig e-mail-adres opgeeft kan ik er tenminste rechtstreeks op antwoorden. Vandaar op deze wijze, nadat mijn antwoord stukliep op dat ongeldige adres.

Rond Pasen zien we ze weer: beelden van mensen die zich onderwerpen aan de meest extreme religieuze rituelen. Fotograaf Desirée Dolron reisde door landen als India en de Filippijnen en legde de rituelen vast. In Nederland maakt ze schilderachtige portretten. Haar foto’s zijn aangekocht door belangrijke internationale kunstmusea en in het Fotomuseum Den Haag is haar eerste grote overzichtstentoonstelling te zien.

Presentatie: Frénk van der Linden

Dinsdag 1 maart 2005, Radio 1, 19.00-20.00

"Mijn dochter Roos zal me nooit wegbrengen naar Schiphol, maar ophalen doet ze altijd. Dan staat ze een uur tevoren al te wachten." Benno Neeleman is fotograaf voor organisaties als Mensen in Nood en SOS Kinderdorpen en regelmatig aan het werk in oorlogs- en rampgebieden. Niet zonder gevaar, terwijl zijn dochter in Amsterdam zit. "En Roos is de belangrijkste persoon in mijn leven."

In aflevering 25 van KRO De Wandeling gaat Hella van der Wijst in gesprek met fotograaf Benno Neeleman uit Nijmegen en zijn dochter Roos (16) over de gevaren van de fotografie in oorlogsgebieden, de angst voor het vertrek en de keuze voor het werk of het privéleven. "Mijn belangrijkste momenten zijn de dokamomenten. Als ik mijn foto’s ontwikkel vraag ik me steeds weer af of ik dat echt allemaal heb meegemaakt."

Benno heeft na zijn opdracht in Rwanda (1995) overwogen te stoppen, toch is hij doorgegaan. "Ik heb een functie, want er gebeurt meer in de wereld dan de belastingperikelen in Nederland. Dat vechten voor het leven boeit me mateloos. Het simpele, het vechten en ondanks alles hoop houden."

Dochter Roos is er niet helemaal gerust op: "Ik wil het liefst dat hij niet meer teruggaat, maar hij luistert niet. En volgens mij is hij enthousiaster dan ooit". Toch hebben vader en dochter het weinig over angst. "Ik wil haar altijd het gevoel geven dat ik terugkom", geeft Benno aan. "Hij komt over als een sterke persoon, ik denk niet dat hij zo bangig is", zegt Roos. Maar wat gebeurt er als Benno in Afghanistan een kalashnikov tegen zijn hoofd gezet krijgt of in Ethiopië bijna ten onder gaat aan de malaria?

Benno Neeleman is freelancefotograaf en werkt voor non-profitinstellingen als Mensen in Nood, Artsen zonder Grenzen en SOS Kinderdorpen.

Volgens de schreeuwers in de fotografiewereld bestaat deze fotograaf niet. Hij ontwikkelt zijn films en foto's immers zelf, en nog in zwartwit ook. Hoor ze schamperen: "Dat doen professionele reportagefotografen toch niet meer? Dan is hij vast passé, net als Leica." Klets maar lekker door, nitwits.

Zondag om 09.30 uur op Ned.1 bij de KRO.


foto Benno Neeleman

De volgende etappe in de nakakel-koers kunt u vanavond zien in Netwerk, waarin een "verslag van de ondergang van Leica" (aldus Teletekst pagina 220).

Van hun internetpagina (toktoktok klinkt het uit het kippenhok): "Het bedrijf dacht dat er onder professionele fotografen een markt zou blijven bestaan voor de traditionele fotografie. Daar hebben ze zich dus in vergist."

Nee daar hebben ze zich niet in vergist, want juist onder professionele fotografen blijft analoge fotografie in gebruik! (Trouwens: Leica bestaat namelijk al tientallen jaren bij gratie van de snobistische koper, niet van de professionele fotografen die de Leica in ere houden en blijven houden.)

De economische recessie is wat Leica parten speelt, plus het feit dat snobs (onder zware peer pressure) denken dat ze zich alleen met een digitale camera op de barbecue van de chirurgen- of notarissenclub kunnen vertonen.

Ik hoop maar dat er uit de mond van Vincent Mentzel iets zinnigs komt vanavond.

Door poolwind geteisterde ontdekkingsreizigers, onherbergzame sneeuwlandschappen, glinsterende ijschotsen... Niemand bracht de Zuidpool indrukwekkender in beeld dan fotograaf Frank Hurley tijdens de expeditie met Ernest Shackleton in 1914. Het bezorgde hem wereldroem. Maar hoe waarheidsgetrouw was Hurley’s werk?

Hurley raakte in de grootste problemen toen hij tijdens de Eerste Wereldoorlog betrapt werd bij het samenvoegen van verschillende foto’s om een indrukwekkend effect bereiken. Hurley’s beelden tonen soldaten die hun geweren afvuren op vijanden, overvliegende vliegtuigen, granaten die ontploffen en bebloede gewonden die afgevoerd worden. Dit alles tegen een decor van donkere wolkenluchten en dramatische zonsondergangen. Het waren scènes die zich - in de zich langzaam voortslepende loopgravenoorlog - vrijwel nooit voordeden.

Ondanks de kritiek op zijn gebrek aan journalistieke integriteit, leek Hurley lange tijd onverbeterlijk in zijn verlangen naar het romantiseren en dramatiseren van de werkelijkheid. Aan het front in Afrika tijdens de Tweede Wereldoorlog liet hij zich opnieuw verleiden tot ‘collagetechnieken’. En de sensatiezucht die hij aan de dag legde bij het maken van een zogenaamd wetenschappelijke documentaire over Papoea Nieuw Guinea, maakte een storm van kritiek los. Pas in de laatste decennia van zijn leven kreeg Hurley werkelijk respect als de befaamdste landschapsfotograaf van Australië.

Zondag 27 februari, Nederland 1, 18.30-19.20 AVRO


Frank Hurley aan het werk

Dinsdagochtend plaatste ik op deze site als eerste én enige de feitelijk juiste gang van zaken rond de fotolog van Phil Nijhuis en het verbod daarop door de GPD. Via een omweg (zogenaamd "geattendeerd door oplettende lezers") ging een andere website met het verhaal aan de haal, daarbij zoals gebruikelijk de feiten verdraaiend. Vervolgens werd die verdraaide weergave nog eens overgenomen door Villamedia.

Daar heb ik Villamedia gisteravond meteen op gewezen. (Bij die andere website is alle hoop op accurate weergave én bronvermelding tevergeefse moeite.)

Van Phil Nijhuis ontving ik zojuist een verklaring die de weergave op Photography Weblog onderschrijft (zie onder).

Er zijn vanuit de redactie wel degelijk bezwaren geuit tegen mijn
website. Zowel mondeling als later schriftelijk via e-mail. De laatste
bevatte zelfs een deadline waartegen alle GPD-foto’s verwijderd moesten
zijn. Het enige wat nog wel mocht waren foto’s die ik in mijn “vrije
tijd” nam. Aangezien de website juist bedoeld is om mijn werk te laten
zien, blijft er dan nog maar weinig over, behalve de foto’s van mijn
katten.

Dhr. Timmers (GPD, red.) heeft afgelopen woensdag contact met mij opgenomen om
over een compromis te praten, maar ik heb nog geen voorstel van zijn
hand ontvangen. We hebben het hier nadrukkelijk over een compromis; het
voortzetten van mijn website op de oude voet zal naar alle
waarschijnlijkheid uitgesloten worden.

Zolang de GPD mij geen officiële toestemming verleent, kan ik mijn
website niet opnieuw lanceren. Ik ben nog steeds in onzekerheid over
wat ik straks eventueel wel en niet mag.

Met vriendelijke groet,

Phil Nijhuis

Zo ziet u maar weer: voor feiten kunt u terecht op Photography Weblog, voor leugens moet u elders zijn.

David S. Holloway and Dario Mitidieri are the first two recipients of Getty Images' Grants for Editorial Photography. The two winners were announced Feb. 23 at Getty's New York headquarters.

Holloway will use the $20,000 grant to continue work on his project documenting white supremacists. Holloway has been documenting racial issues for years, gaining access to some of the key figures in the white power movement. Mitidieri will use the grant for an in-depth exploration of the issue of teenage pregnancy in the U.K. "I want to really understand what life is like for these young teenagers and follow them from late pregnancy into parenthood, portraying them in a realistic way, to understand what their aspirations are and what inspires them for their future."

Bron: PDN.

Vandaag in de Volkskrant Kunstbijlage artikelen over Anton Corbijn en Desiree Dolron.

Gijsbert Kramer over Corbijn en zijn U2-boek:

Er zijn veel redenen om met een grote boog om U2&i, het nieuwe fotoboek van Anton Corbijn, heen te lopen. De prijs bijvoorbeeld, 98 euro. De titel wil ook al niet helpen. Wat nou U2 en ik? Welke ijdeltuit verzint zoiets? En dan zijn er nog de beroemdheden met hun onnozele dan wel nietszeggende inleidingen.

(Maar dat is pas de inleiding, zijn eindoordeel is een stuk positiever.)

Uit het artikel over Dolron:

Ze doet sinds een jaar of acht heel veel op de computer, kan vele uren aan beelden zitten tot ze zijn zoals ze moeten zijn. (Ze bouwt beelden op uit een reeks van drie tot wel twintig negatieven.) Ze werkt niet alleen de geënsceneerde foto's bij, maar ook het documentaire werk. Voor kritiek dat degelijke foto's een gemanipuleerde werkelijkheid weergeven is ze niet gevoelig. Ze maakt geen reportages, ze wil dat de foto's weergeven wat ze zelf heeft gezien: "Ik probeer de kleuren terug te brengen tot wat ik zelf heb beleefd."

Ze gaat nu eerst op vakantie. Daarna is het tijd voor het volgende avontuur. Ze wil zich laten grijpen door China en Rusland, zoals ze eerder al door Cuba gegrepen was. En dat al heel veel fotografen dezelfde kant zijn opgetrokken, wat maakt dat nou uit? "Ja misschien is het al vaak gefotografeerd. Maar niet door mij."

Vanmorgen in de Telegraaf: "De beroepsfotografen, een belangrijke doelgroep voor de Leica, ’Rolls-Royce onder de camera’s’, kozen allemaal voor de digitale topproducten van Nikon en Canon."

Ja daar gaan we weer. Zou de teruglopende verkoop van de dure Leica's ook iets te maken kunnen hebben met de recessie van de afgelopen jaren, waardoor tandartsen, chirurgen, vastgoedgiganten, oliebaronnen etc minder geld hebben voor zulke speeltjes? De top onder de professionele fotografen gebruikt Leica nog steeds, maar zij kopen niet elk jaar een nieuwe met slangenleren bekleding. En dát is waar Leica zijn winst moet halen. Het is niet voor niets dat Leica in handen is van een luxe tassenfabrikant, die ook paardenzadels maakt van 60.000 euro.

Leica M camera's zijn zo degelijk dat je er makkelijk 30 of 40 jaar mee kan doen, en dat doen fotojournalisten dan ook. Die doen hun Leica's echt niet weg, maar hebben geen geld en geen noodzaak voor steeds een nieuwe.

Daar heeft Leica al nooit van kunnen of hoeven bestaan. Leica moet het van de snobs hebben, tot aan de oliesjeiks die er persoonlijk elk jaar 150 in een speciale versie laten vervaardigen als relatiegeschenk.

De topfotojournalisten gebruiken die Leica's wel veel, en maken mooie fotoreportages voor tijdschriften en boeken. Maar in Nederland is daar geen markt voor en geen vraag naar. In landen als Frankrijk en de VS wél. Denk je nou echt dat fotografen als Kadir van Lohuizen en anderen van het gereputeerde agentschap Agence VU, of van Magnum, een digitale camera gebruiken? Zij kiezen voor analoge kwaliteit, maar Nederland kiest voor bagger: wegwerpfotografie, gemaakt met wegwerpcamera's, vaak ook nog gemaakt door wegwerpfotografen. Anton Corbijn gebruikt ook een Leica SLR (en u denkt als Telegraaflezer vast dat dat een armoedzaaier is die geen digitaaltje kan betalen? Dream on.) De internationale top kortom, die niet elke dag sabbelt voor brood op de plank zoals in Nederland. Maar in Nederland telt kwaliteit niet meer. Dat is ook door de jury van de Zilveren Camera al meermalen geconstateerd.

Zoals gezegd, het is dubbel onzin om de problemen van Leica te wijten aan de "keuze van alle beroepsfotografen voor digitaal."

1. De top van de fotojournalisten gebruikt top-analoge camera's en blijft die gebruiken.
2. De subtop-fotojournalisten die even meededen in de digitale hype, keren terug bij analoge camera's om zich van de massa-middelmatigheid te onderscheiden (Zie World Press Photo waar het overgrote deel van de inzendingen digitaal was, maar 50 % van de winnaars analoog, met een kwaliteit waar de jury over juicht!)
3.Fotojournalisten kochten al niet jaarlijks een nieuwe Leica, want als gebruiksartikel gaan ze tientallen jaren mee.
4. Leica heeft last van de internationale recessie van de afgelopen jaren, net als andere produkten van luxe-artikelen als Hermès-tassen en Rolls Royce-auto's.

PS Gaat de Telegraaf binnenkort in analogie beweren dat Rolls Royce het moeilijk heeft omdat de gemiddelde Nederlandse chauffeur vaak in een Volkswagen of Opel Astra rijdt? Ik verwacht ook minstens een groot artikel over Hermès-tassen die minder goed lopen omdat Sjaan uit Meppel haar boodschappen doet met een rode plastic tas van DIRK.

Vandaag, donderdag 24 februari, vindt de eerder voor 14 februari geplande opening plaats van de HUP Gallery aan de Tesselschadestraat in Amsterdam. (Zie ook de eerdere aankondiging.)

De openingstentoonstelling van Corb!no wordt opgeluisterd door NUHR (Viggo Waas, Peter Heerschop, Joep van Deudekom en Eddie B. Wahr) en begint om 18.00. Corb!no is zelf ook aanwezig om de catalogus te signeren.

Men kan in de galerie ook terecht voor boeken en DVD's over fotografie.

De catalogus bij Nazar, de Noorderlicht-manifestatie 2004 over Arabische fotografie, wordt uitgebracht in de Verenigde Staten. Het fotoboek is overgenomen door de gerenommeerde Amerikaanse fotoboekenuitgeverij Aperture.

Aperture is uitgever van toonaangevende namen in de moderne en hedendaagse internationale fotografie als Ansel Adams, Paul Strand, Diane Arbus, Henri-Cartier Bresson en Nan Goldin. Het is de eerste keer dat een catalogus bij een in Europa georganiseerde fotomanifestatie wordt uitgebracht door een Amerikaanse uitgeverij.

Magnum Photos announces the third $5000 Inge Morath Prize to be awarded to a woman photographer under thirty years of age. The prize is designed to assist in the completion of a long term documentary project.

Inge Morath was an Austrian-born photographer who was associated with Magnum for almost fifty years. She died in January, 2002. As Inge devoted much of her enthusiasm to encouraging women photographers, this award is given as a tribute by her colleagues. Support material:

* Send a project description (maximum one page)
* Between forty and eighty slides in a carousel or on a CD.
* A c.v. (maximum, three pages) including photographer’s name, telephone number, e-mail address, plus shipping and mailing address with return envelope. Send support material to:

Magnum Photos Inge Morath Award
c/o Magnum Photos
151 West 25th Street
NY NY 10001
USA

Deadline: June 1, 2005
Award Announcement: July 15, 2005

Return of material is the responsibility of the applicant. Please include return envelope or shipping account number for slides.

De afgelopen week mocht ik, met de onmisbare hulp van NRC-correspondent Thomas Erdbrink, proberen de Iraanse fotojournalist Abbas (Magnum) wat interessante uitspraken te ontlokken. Hij bleek (als zoveel begaafde fotojournalisten) een man van weinig woorden, dus dat viel nog niet mee.

Welaan, leest!

Digital cameras are too big... I will move to digital for color only - as long as there is black and white film available. Film and paper will eventually become so expensive that analog photography will be used for art only... but I am no prophet.

The World Press Photo contest doesn't interest me. I never look up the winners. Photographers should take photos, not expect medals!

A photojournalist who copypastes objects into his pictures is no photojournalist.

The internet will eventually replace magazines... once they have figured out how to make it commercially viable. But I'm not too bothered by the future of magazines, my statements are my books.

Corbis and Getty Images may seem to be determined to swallow up most of the agencies around the world, but they are no threat to Magnum which is set up in such a way as it is impossible to buy it out.

A determined photographer can always find ways of taking photos and showing them, whatever the trend of the market, or the technology.

With the new technology, even a baboon can take good photos after 15 days - in fact it is probably humans who need 15 days, baboons could do with 10 days only.

My main advice to young people that want to become a photojournalist would be: Buy a good pair of shoes!

(En, gevraagd naar zijn eigen toekomstplannen:)

I always work on long term projects - the current one being about the importance religions are taking in the identity of nations.



Met veel dank aan Abbas, Thomas Erdbrink en Newsha Tavakolian.

The camera is my tool. Through it I give a reason to everything around me.

Andre Kertesz

Vandaag in de Volkskrant kladdert "journalist" Gert-Jan van Teeffelen, bekend van zijn eerdere Canon-promotieartikelen in die krant (waar de ombudsman van de Volkskrant zich al eens over heeft gebogen) weer zijn vooringenomen kletskoek neer.

Omdat de camera-fabrikant Leica in financiële problemen verkeert vindt hij het nodig om de camera's van dit merk als passé te betitelen.

Als Guus Dubbelman zegt: 'Leica M, het summum van de fotojournalistiek", dan maakt hij ervan: "Leica niet langer het summum van de fotojournalistiek."

Beste Gert-Jan,

Bij de afgelopen World Press Photo was 50% van de winnende foto's gemaakt in zwart wit, op film, het merendeel met Leica. Vrijwel alle fotografen van het beroemde fotoagentschap Magnum zweren bij Leica.

Dat is de top van de fotojournalistiek, de top is smal, maar de top gebruikt Leica M, en blijft Leica M gebruiken. (Zo vertelde mij eergisteren de beroemde fotograaf Abbas van Magnum, het fotoagentschap dat ook jaren door hem geleid werd).

Maar dat wil je niet horen hè, dus dat schrijf je niet op. Let op de brievenbus Gert-Jan, Hans Smittenaar (de marketing-manager van Canon) heeft weer een cadeautje voor je klaarstaan.

Ik ontken niet dat Leica in financiële problemen zit, maar dat zegt niets over de blijvende kwaliteit en populariteit van Leica meetzoekercamera's onder de beste fotojournalisten ter wereld. (Maar die ken ik wél, en jij niet. Jij moet het doen met Brit Peeters van yuppenzaak Camera Peeters aan de Weteringschans, een zaak waar mensen met veel geld maar zonder benul het nieuwste speeltje halen om hun collega-chirurgen etc mee te imponeren. Sinds wanneer zijn zij de norm?)

De burgemeester van Haarlem, de heer J.J.H. Pop, opent op 19 maart a.s. om 13.00 uur de tentoonstelling Zilveren Camera 2004 in de Zanderzaal in Haarlem.

De Zilveren Camera tentoonstelling 2004 biedt een overzicht van het allerbeste op het gebied van de Nederlandse fotojournalistiek van het jaar 2004. Alle ingezonden foto’s zijn door een deskundige vakjury beoordeeld en op deze expositie ziet u alle foto’s die gewonnen hebben.

Het nieuwsjaar 2004 had een bijna surrealistisch einde door de grootste natuurramp ooit, de tsunami. Verder behoren gebeurtenissen als de doodgeschoten leraar in Den Haag, de terroristische aanslag in Madrid, het drama in Beslan, het afscheid van prinses Juliana en prins Bernhard en de moord op Theo van Gogh tot de vastgelegde onderwerpen. Maar ook een lachende André Kuiper, de EK voetbal en successen in Athene tijdens de Olympische Spelen ontbreken niet.

De beoordeelde werken zijn alle van professionele fotografen, die hun creativiteit en passie, hun gedrevenheid en inventiviteit blijven gebruiken om opvallend en bijzonder fotowerk te maken dat communiceert. De Zilveren Camera 2004 is dit jaar gewonnen door Rien Zilvold, met de foto die hij onder zeer moeilijke omstandigheden maakte in het Haagse Laakkwartier. Raymond Rutting werd gekozen tot Fotojournalist van het jaar 2004 en Vesselina Nikolaeva, is winnares van de Canonprijs, de aanmoedigingsprijs voor de jonge fotojournalisten.

De Zanderzaal bevindt zich aan het Groot Heiligland 47.
De tentoonstelling is daar te bezichtigen van 19 maart 15.00 uur voor publiek tot en met 10 april 2005. (openingstijden dinsdag tot en met zaterdag van 12.00 tot 17.00 uur en zondag van 13.00 tot 17.00 uur)

Zilveren Camera-off tentoonstellingen
Naast de hoofdexpositie in de Zanderzaal zijn er op drie locaties afgeleide exposities.

De Gang, Grote Houtstraat 43
van 9 maart tot en met 9 april- open van woensdag tot en met zaterdag van 13.30 tot 16.30 uur
Leven na de Vloed – Raymond Rutting (foto’s zeebeving op Sri Lanka)
Haarlem Licht – Marrigje de Maar

Stadsbibliotheek, Gasthuisstraat 32
Van 18 maart tot en met 10 april-open op maandag, dinsdag en donderdag van 11.00 tot 20.00 uur en op woensdag en vrijdag van 11.00 tot 18.00 uur.
Samoa – Karin de Vlieger

Galerie Année, Gedempte Oude Gracht 33
Van 13 maart tot en met 6 april-open woensdag tot en met vrijdag van 11.00 tot 17.00 uur, zaterdag van 11.00 tot 17.00 uur en zondag 3 april van 13.00 uur tot 17.00 uur.
Europese nieuwen – Steven Snoep

Op last van de Gemeenschappelijke Pers Dienst (GPD) is het aan fotografen die bij het GPD in dienst zijn niet meer toegestaan een kleine fotolog bij te houden van hun werk.

Als gevolg daarvan moest Phil Nijhuis zijn dagelijkse foto's (onderverdeeld in dagvers en weekoverzicht) verwijderen van zijn website.

Phil Nijhuis is inmiddels met de hoofdredactie op zoek naar een oplossing om zijn werk wel te kunnen presenteren.

De fameuze camerafabrikant Leica is in grote nood geraakt. Het Duitse bedrijf liet vandaag weten dat zijn zes banken de kredietlijnen deels hebben opgezegd.

Leica heeft nog geen onmiddellijke liquiditeitsproblemen, maar er moet wel een overgangsregeling met de banken komen tot de aandeelhoudersvergadering van 31 mei kan beslissen over een noodzakelijke kapitaalvergroting.

De banken besloten de kredietverlening te beperken nadat Leica Camera vorige week had meegedeeld in het eind maart aflopende boekjaar een verlies te zullen boeken van ten minste 10 miljoen euro. Het bedrijf lijdt onder de opmars van de digitale fotografie en het hoge koerspeil van de euro.

Leica heeft 1100 werknemers en boekte in het afgelopen boekjaar een omzet van 119 miljoen euro. Grootaandeelhouder is de Franse fabrikant van luxe goederen Hermès met een belang van 31,5 procent.

Bron: ANP.

Afghan girl. foto Steve McCurry

Have you ever dreamed of owning a signed photograph of Muhammad Ali's 1971 meeting with Joe Frazier prior to their legendary "Fight of the Century" at Madison Square Garden? Steve McCurry's Nikon N90 and lens used to shoot the Afghan girl, Sharbat Gula, first pictured on the cover of National Geographic magazine? Mark Seliger's Toyo Medium Format camera used to photograph Kurt Cobain?

From February 21 through March 2, you have the chance to bid on more than 60 items on eBay, the world's online marketplace. Sponsored by American PHOTO magazine and eBay, proceeds from this charity auction will benefit UNICEF's efforts with the Asian Tsunami Disaster.

Auction items can be viewed at http://www.ebay.com/americanphoto and the program will be featured in American PHOTO's March/ April issue, on newsstands March 1. Bidding will begin on February 21 at 3pm at the eBay booth #1732 at the Photo Marketing Association International (PMA) Trade Show in Orlando, Florida.

Additional Donated Items:

* Ron Haviv's Hasselblad Xpan used to photograph President Bush during
the recent campaign for reelection.

* Jeff Dunas' Twin lens reflex Rolleiflex with a 75mm/3.5 Tessar lens
used to photograph a host of celebrities, including Cameron Diaz, Kate
Winslet and Laura Linney.

* Robert Clark's 70-200mm Canon f2.8 lens and a 1/4 converter used to
photograph the first place image for the World Press Photo contest of
September 11, 2001.

* Henry Diltz's Nikon F camera used to photograph The Doors famous album
cover, Morrison Hotel, in 1969.

Bron: PR Newswire.

Maar: Steve McCurry schoot de beroemde foto in 1984, en de Nikon N90 kwam pas op de markt in 1992... Het is dus niet de camera die hij in 1984 gebruikte, al wordt dat gesuggereerd. Een officiële aankondiging van Ebay heeft weer een andere (tegenstrijdige) tekst: Steve McCurry is donating the Nikon N90 and lens that Steve McCurry used to shoot during September 11, 2002 after he returned from Afghanistan to locate and shoot the Afghan girl, Sharbat Gula, first pictured on the cover of National Geographic Magazine, and later in publications around the world.

De feiten: De foto uit 1984 werd gemaakt met een Nikon FM2 en een Nikkor 2,5/105mm objectief. De foto uit 2002 werd gemaakt met een Nikon F100 en een 1,8/85mm objectief. Steve McCurry heeft voor andere reportages wel regelmatig een N90 gebruikt, maar nooit om "the Afghan girl" te fotograferen. De te veilen camera is een N90s uit 1994, die hij gebruikte bij het fotograferen van de aanslag op het World Trade Center op 11 september 2001 (en niet 2002, dat zouden ze in de V.S. toch moeten weten). De lens die bij de camera wordt verkocht is een 2.8D/28mm, die gezien zijn smetteloze staat destijds niet is gebruikt (en detoneert met de gehavende camera). McCurry werkt vaak met een 1.4/28mm, nimmer met de 2.8. Maar als u in sprookjes gelooft moet u vooral bieden op deze camera.

Op zaterdag 5 maart en 2 april organiseren GroenLinks, IKV en Hivos het dagvullend programma Bazaar in debatcentrum de Balie te Amsterdam.

2 april: 19.00-19.30 Persfotografie in Irak

Nick Hannes vertelt over zijn ervaringen als persfotograaf in Turkije en Irak voor, tijdens en na de val van Saddam Hoessein.

Lexar Media today announced an exclusive sponsorship with VII, a prominent worldwide photographic agency. As a result of this sponsorship, the photographers of VII will employ Lexar's flash memory cards, card readers and software solutions to optimize their digital photography experience, reliability and workflow.

"We are both excited and honored to sponsor the members of VII, who often find themselves in the world's most dangerous and challenging situations while delivering unique observations and insights of international events," said John Omvik, director of professional product marketing, Lexar. "While we've always been dedicated to serving the needs of professional photographers, we have expanded our focus to develop solutions that use flash memory cards to improve the photography workflow. There is no better group in photography to realize the many benefits of our professional series flash memory cards, including the Active Memory(TM) system, than the photographers of VII. We look forward to working with VII to develop even more innovative solutions in the future."

Bron: Lexar.

Uit een via Rob Huibers tot mij gekomen persbericht:

Het initiatief Fotoveilingazie.nl is een groot succes geworden. Tientallen fotografen en vele honderden bieders hebben er samen voor gezorgd dat binnenkort een bedrag van € 40.000,- kan worden overgemaakt naar de Samenwerkende Huporganisaties (Giro 555). In totaal zijn 230 foto's verkocht. Topstuk was de serie 'Rain 2004' van Erwin Olaf, verkocht voor maar liefst € 6.710!

Initiatiefneemster van de fotoveiling was Annemarie Tel van het fotoagentschap Galahad in Alkmaar. In korte tijd wist zij via haar fotografie netwerk een aantal mensen en bedrijven te enthousiasmeren voor haar idee: een internetveiling.

Dankzij de belangeloze medewerking van velen was fotoveilingazie.nl één week later al in de lucht. Om het initiatief bekendheid te geven werden advertenties in bladen en banners op diverse internetsites geplaatst. De veilingsite was meteen succesvol. Al op de eerste dag waren er 306.000 hits en 1.611 bezoekers. En in totaal hebben meer dan 24.826 mensen de site bezocht.

Het succes was mede te danken aan de bijdrage van vele Nederlandse beroepsfotografen. Zij zijn afkomstig uit verschillende disciplines, van journalistiek tot reclame. Bekende namen van de deelnemende fotografen zijn onder anderen Erwin Olaf, Corbino, Morad Bouchakour, Patricia Steur en veel fotografen van Hollandse Hoogte. In totaal hebben zij geheel kosteloos 460 foto's aangeboden, waarvan er 230 zijn verkocht.

De fotoveiling werd gesponsord door verschillende bedrijven en een groot aantal organisaties op het gebied van professionele fotografie, waaronder Fotografenfederatie, PANL, FOAM, Nederlands fotomuseum en GKF.

Een kritische kanttekening (inclusief rekensommetje) van sceptische lezer Pim Milo:

Natuurlijk, 40 mille is een prachtig bedrag voor de tsunami-slachtoffers. Maar is het wel zo'n succesvolle veiling geweest? Minus de 7 mille voor Erwin Olaf kom ik op een gemiddelde van iets minder dan 150 euro per foto. Veel meer dan de printkosten hebben ze dus niet opgebracht. Goed voor de tsunami-slachtoffers, niet goed voor de marktvorming van fotografie. Ik heb dan ook twijfels bij dit soort initiatieven, waar kunstenaars gevraagd wordt hun werk gratis ter beschikking te stellen. Klaarblijkelijk wordt kunst gezien als een product met een minimale kostprijs, en een hoge toegevoegde waarde. Volgende keer graag een juwelenveiling. Of een van klassieke auto's. Alles gratis ingebracht, uiteraard.

Naar verluidt wordt een grote bierbrouwer regelmatig benaderd om gratis bier. Omdat er iets voor een goed doel is georganiseerd, een charitatieve instelling jubileert of welke andere menslievende, onbaatzuchtige reden dan ook. Het standaardantwoord is daarop: “Bier geven wij niet weg, want daar bestaan wij van. Wel kunt u geld krijgen. Geef ons uw rekeningnummer maar.”

Mijn advies, voor een volgend goedbedoeld initiatief: maak geld over, en hou de waarde van je foto’s in ere!

De fotografen hebben er in Lech voor in de sneeuw gekropen, geduwd, getrokken, geslagen, gewroet, gescholden, gesmeekt en geslijmd!

Met welk resultaat? In alle roddelbladen vrijwel identieke wintersportfoto’s van ons van de waterpokken herstellende prinsesje Amalia, gehuld in ‘schattige en peperdure Uggs-laarsjes’...

Al die moeite voor zo weinig exclusiviteit is misschien de reden dat Party wel heel grof kopt: ‘Sneeuwpret voor pokkenprinsesje’.

Bron: BN/DeStem.